τεκτιβράγχια

τα, Ν

ζωολ. (παλαιότερα) τάξη γαστερόποδων οπισθοβράγχιων μαλακίων τα οποία έχουν καλυμμένα τα βράγχιά τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. tectibranches < λατ. tectus, μτχ. παθ. παρακμ. τού ρ. tego «καλύπτω» + βράγχια].